دیشبساعت 12:30 بود داشتم فیلم ترسناک می دیدم.چراغا همه خاموش بود کل خونم فقط با نور تلوزیون روشن بود.یهو زنه جیغ زد وبرقا رفت.من فقط نشسته بودم سر جام نمی دونستم باید چیکار کنم.به خودم گفتم شجاع باش شجاع.یهو متوجه شدم پشت پنجره یه چیزی داره تکون می خوره نمی خواستم برم سمتش ولی انگار نمی تونستم رفتم نزدیک پنجره تا اومد پرده رو بزنم کنار یه چیزی محکم خورد تو پنجره گفتم وای.یه نفس عمیق کشیدم پرده رو زدم کنار دیدم باد داره درختا رو جابه جا میکنه و شاخه بوده که خورده به شیشه.داشتم کم کم آروم می شدم که رعد و برق زد یکی رو دیدم که انگار پشتم وایساده بود ولی وقتی برگشتم هیچی نبود.هول شده بودم با خودم می گفتم سوبا کجایی تو رو خدا بیا...دارم از ترس سکته میکنم...همین جور که داشتم اینا رو با خودم می گفتم متوجه شدم صدای قیژ قیژ در میاد...فقط دوییدم سمت اتاقم...رفتم زیر پتو قایم شدم و ناخدآگاه یه قطره اشک از چشمام ریخت.امدم پاکش کنم که...یه دستی غیر از دست خودم اشکو پاک کرد...جیغ کشیدم دوییدم تو هال.رفتم دنبال چراغ قوه ولی نبود.اومدم برگردم تا برگشتم یه صورت دیدم که با چراغ قوه روشن بود...زبونم بند اومد که یهو چراغا روشن شد دیدم سانایی و فوجیساوا دارن هرهر به من می خندن...عصبانی شدم یکی خوابوندم پای گوش هر کدومشون...ساکت شدن...گفتم شما ها خجالت نمی کشید؟این چه شوخیه مسخره ای بود از خونه ی من برین بیرون...گفتن ببخشید...گفتم من نمیبخشم برین برون الان...وقتی رفتن بیرون بعد از مدتی آروم شدم و با خودم فکر کردم چجوری اومدن تو خونم...
هیجی خوابیدم و فردا شد...سانایی زنگ زر و کلی عذرخواهی کرد...بهش گفتم کلید خونه رو از کجا اورودین...گفت از کیفت دزدیم. رفتم کیفمو نگاه کردم دیدم بله کلیدام توش نیست...گفتم کلیدام کو گفت تو کابینت آشپزخونته...هیچی دیگه کلی باهم حرف زدیم و من دعواش کردم ولی الان آشتی کردیم...
یک داستان دیگه از منوسوبا